Hand Shadow Puppets เป็นรูปแบบโบราณของการเล่าเรื่องและความบันเทิง
หุ่นเชิดมือหรือการเล่นเงาหรือที่รู้จักกันในชื่อ Shadow Puppetry เป็นรูปแบบโบราณของการเล่าเรื่องและความบันเทิงซึ่งใช้ตัวเลขที่เปล่งออกมา (หุ่นเงา) เพื่อสร้างตัวเลขที่ถูกตัดออกซึ่งจัดขึ้นระหว่างแหล่งกำเนิดแสงและหน้าจอโปร่งแสงหรือ Scrim รูปทรงที่ตัดออกของหุ่นบางครั้งรวมถึงสีโปร่งแสงหรือรายละเอียดประเภทอื่น ๆ เอฟเฟกต์ต่าง ๆ สามารถทำได้โดยการเคลื่อนย้ายทั้งหุ่นและแหล่งกำเนิดแสง นักเชิดหุ่นที่มีความสามารถสามารถทำให้ตัวเลขปรากฏขึ้นเดินเต้นรำต่อสู้พยักหน้าและหัวเราะ
Shadow Play เป็นที่นิยมในวัฒนธรรมที่หลากหลาย ปัจจุบันมีมากกว่า 20 ประเทศที่รู้จักกันว่ามีการแสดงเงา Shadow Play เป็นประเพณีเก่าแก่และมีประวัติศาสตร์อันยาวนานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินโดนีเซียมาเลเซียไทยและกัมพูชา มันก็ถือว่าเป็นศิลปะโบราณในส่วนอื่น ๆ ของเอเชียเช่นในจีนอินเดียและเนปาล เป็นที่รู้จักกันในตะวันตกจากตุรกีกรีซไปฝรั่งเศส มันเป็นรูปแบบความบันเทิงยอดนิยมสำหรับทั้งเด็กและผู้ใหญ่ในหลายประเทศทั่วโลก
Shadow Puppetry เกิดขึ้นในช่วงราชวงศ์ฮั่นเมื่อหนึ่งในนางสนมของจักรพรรดิวูแห่งฮั่นเสียชีวิตจากการเจ็บป่วย จักรพรรดิถูกทำลายและเขาเรียกเจ้าหน้าที่ศาลของเขาเพื่อนำที่รักของเขากลับมามีชีวิต เจ้าหน้าที่สร้างรูปร่างของนางสนมโดยใช้หนังลา ข้อต่อของเธอเป็นภาพเคลื่อนไหวโดยใช้หนัง 11 ชิ้นแยกกันและประดับด้วยเสื้อผ้าทาสี ด้วยการใช้ตะเกียงน้ำมันพวกเขาทำให้เธอเคลื่อนไหวเงานำเธอกลับมาสู่ชีวิตโรงละคร Shadow ได้รับความนิยมค่อนข้างเร็วเหมือนราชวงศ์ซ่งเมื่อวันหยุดถูกทำเครื่องหมายด้วยการนำเสนอละครเงาหลายเรื่อง ในช่วงราชวงศ์หมิงมีการแสดงเงา 40 ถึง 50 ครั้งในเมืองปักกิ่งเพียงอย่างเดียว ในศตวรรษที่ 13 การแสดงเงากลายเป็นสันทนาการประจำในค่ายทหารของชาวมองโกเลีย มันแพร่กระจายโดยชาวมองโกลที่พิชิตไปยังประเทศที่ห่างไกลเช่นเปอร์เซียอารเบียและตุรกี ต่อมามันได้รับการแนะนำให้รู้จักกับประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หน้าจอโรงละครเงาที่เก่าแก่ที่สุดทำจากกระดาษหม่อน นักเล่าเรื่องมักใช้ศิลปะเพื่อบอกเหตุการณ์ระหว่างอาณาจักรสงครามหรือเรื่องราวของแหล่งพุทธศาสนา [1] วันนี้หุ่นที่ทำจากหนังและย้ายบนแท่งใช้เพื่อบอกนิทานและตำนานดั้งเดิมที่น่าทึ่ง ในมณฑลกานซูมันมาพร้อมกับเพลง Daoqing ในขณะที่อยู่ใน Jilin พร้อมกับเพลง Huanglong เป็นพื้นฐานของโอเปร่าสมัยใหม่
ต้นกำเนิดของหุ่นกระบอกเงาของไต้หวันสามารถสืบย้อนไปถึงโรงละคร Shadow School School of Shadow Puppet ที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นรายการลิงหนังหรือการแสดงหนัง, การเล่นเงาได้รับความนิยมใน Tainan, Kaohsiung และ Pingtung เร็วเท่าราชวงศ์ชิง (1644-1911 AD) นักเชิดหุ่นที่มีอายุมากกว่าคาดการณ์ว่ามีอย่างน้อยหนึ่งร้อยเงาหุ่นเชิดในไต้หวันตอนใต้ในช่วงปิดปีของชิง ตามเนื้อผ้าตัวเลขหุ่นกระบอกแปดถึง 12 นิ้วและทิวทัศน์เวทีและอุปกรณ์ประกอบฉากเช่นเฟอร์นิเจอร์ทิวทัศน์ธรรมชาติเจดีย์ห้องโถงและพืชทั้งหมดถูกตัดออกจากหนัง เนื่องจาก Shadow Puppetry ขึ้นอยู่กับแสงที่เจาะผ่านผ้าโปร่งแสง "เงา" นั้นเป็นเงาที่ผู้ชมเห็นในโปรไฟล์หรือใบหน้า การเล่นเงาของไต้หวันนั้นมาพร้อมกับท่วงทำนองของ Chaochow ซึ่งมักเรียกว่า "ท่วงทำนองของนักบวช" เนื่องจากความคล้ายคลึงกันกับเพลงที่นักบวชชาวลัทธิเต๋าใช้ในงานศพ ละครขนาดใหญ่ของ Southern School of Drama ที่ใช้ใน Shadow Puppetry และย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่สิบสี่และสิบห้าได้รับการเก็บรักษาไว้ในไต้หวันและถือว่าเป็นสินทรัพย์ทางวัฒนธรรมที่ล้ำค่า
มีการใช้คำจำนวนหนึ่งเพื่ออธิบายรูปแบบที่แตกต่างกัน
-A โรงละครเงาโดยใช้หุ่นเชิดหนัง ตัวเลขมักจะถูกย้ายไปด้านหลังหน้าจอบาง ๆ และไม่ได้เป็นการแสดงของเงาเพราะมันเป็นเงาเงามากขึ้น สิ่งนี้ทำให้ตัวเลขบางสีและไม่ใช่สีดำและสีขาว 100%
-Paper Shadow Theatre
-โรงละครเงาของจีน
ดาวน์โหลด